In de Equitherapie kan het paard op verschillende manieren een functie vervullen . De therapeut laat deze functies doelgericht binnen een proces plaats vinden en zorgd voor een dezkuncige begeleiding. Hier enkele mogelijkheden:

Het paard als bron  voor sociale (en familie-) thema's:

Paardengroep - mensengroep. Therapeut en cliënt(en) kijken samen naar een groep paarden. Er is geen interactie met de mens, maar men praat over wat in de kudde gebeurd(ruzie, lief zijn, spelen, conflicten regelen, zich vies maken, lichamelijk contact, enz.) Het paard en wat het  doet vervullen een triggerfunctie om thema's aan te spreken die voor de  cliënt belangrijk zijn en te vergelijken tussen de interactie tussen mensen en de interactie tussen verschillende paarden-persoonlijkheden, die in de kudde bepaalde functies vervullen..
     

Modelinteractie therapeut - paard: 
 

Paard en therapeut zijn met elkaar in contact en met iets bezig. De cliënt  kijkt naar beiden, hoe ze met elkaar omgaan.Hij praat met de therapeut  over zijn observaties. Het paard presenteert zich als een betrouwbare  partner van de therapeut, die met hem samen in harmonie iets doet. Beiden bejegenen elkaar met respect en zijn metplezier met elkaar bezig. Een ervaring, die veel clienten in het leven niet makeen. De  relatie heeft een voorbeeldfunctie. Ht kan aan de hand of los in het picadero gewerkt worden, aan de longe, of onder de man. Hierbij kunnen klassieke of zogenaamde alternatieve technieken worden toegepast, zoals  werken in het picadero, handwerk volgens Tellington of Westerntechnieken, of klassiek longeren ofloslopen (springen) van het  paard.
       
Het paard als brug naar de therapeut:
      
Therapeut en cliënt(en) zijn tegelijk met het paard(en) bezig. Het paard bemiddelt in het contact tussen cliënt en therapeut en dient om het ijs te  breken. Mogelijke momenten voor deze functie zijn: verzorging,  gezamenlijk wandelen en/of grazen, of het gewone stalwerk, maar ook gezamenlijk met het paard contact hebben, kijken wat hij wel of niet leuk  vindt, waarop hij reageert, of gezamenlijk longeren of op andere manier  met het paard te werken.

Het paard als overgangsobject:
       
Het paard vervult hierbij een substitutie functie. De cliënt projecteert tijdelijk de personen van wie hij bescherming, steun, of geborgenheid wil  of zou willen hebben op het paard. Hij krijgt de kans om lichamelijk contact, gedragen worden, warmte etc. met het paard te beleven in diens   hoedanigheid van een op dat moment beschikbaar vervangend objekt. Het is  wel de bedoeling om van deze vervangende symbolische beleving een brug te slaan naar de mensen als toekomstige partners. De therapeut bewaakt  hierbij het tussen realiteit en fantasie heen en weer bewegen van de cliënt en zorgt ervoor, dat deze symbolische beleving een brug slaat naar  de mensen als toekomstige partners.
      
 De cliënt - paard interactie 
            

Onder toezicht van de therapeut communiceren cliënt en paard . De cliënt oefent analoge eenduidige  communicatie met het paard en wordt door diens onmiddellijke reacties  gecorrigeer maar ook beloond.Het paard is instaat zeer eenduidig op zelfs door de client (nog) niet waargenomen eigen gevoelens en intenties te reageren. Wat er gebeurt kan later weer een thema worden tussen cliënt  en therapeut,
   

Het paard als verlengstuk van de therapeut:    

Ook hier gaat het om een plaatsvervangende functie van het paard. In dit   geval laat de therapeut een deel van zijn contacten met de cliënt bewust  aan het paard over (dragen, lichaamscontact, gedragscorrecties) om  overdracht en tegenoverdracht voor een gedeelte aan het paard te  delegeren.
    

 

De tekeningen zijn ontleend aan een publicatie van de universiteit Berlijn tijdens een congres voor therapeutisch paardrijden en zijn gemaakt door Sabine Hanneder (docente Equitherapie, oplediing Equitherapie SHP)