U.Thiel Therapeutisch paardrijden : Verantwoord? Veilig? Effectief

Mede door de onbeperkte mogelijkheden van het internet is er de afgelopen jaren een soort babylonische

spraakverwarring ontstaan rondom het inzetten van paarden bij therapie en opvoeding. Voor de geïnteresseerde leek is het bepaald niet eenvoudig zich een helder beeld en een kritische mening te vormen op basis van het brede aanbod van benamingen, beschrijvingen en definities

Uit nadere analyse van de betreffende websites, en meer bepaald van de aanbieders

ervan, blijkt dat therapie met het paard in de breedste zin van het woord momenteel

een grote marktwaarde kent. Er blijkt een behoefte te bestaan aan alternatieven voor psychosociale, pedagogische en therapeutische methoden in de psychologisch pedagogische en sociotherapeutische

dienst- en hulpverlening.  Nu het paard steeds populairder  wordt in zijn functie van “helper van mensen”, worden ze helaas ook ingezet op manieren die variëren van ondeskundig tot gevaarlijk, of ethisch onverantwoord. Groot enthousiasme, in combinatie met weinig informatie vooraf en weinig vakkennis, leidt ondanks de goede bedoelingen vaak tot onbetrouwbare en ondeskundige trajecten (Thiel 2012). Deelname aan een Leonardo da Vinci EU project heeft geleerd, dat zelf onder organisaties, die EMT aanbieden en leren niet altijd de hiervoor nodige kwaliteitscriteria gehandhaafd worden.

Echter hoe serieus zijn vormen van  EAT (Equine Assisted Therapy) , EAL (Equine Assisted Learning)  en EMT (Equine Mediated Therapy) vanuit de wetenschappelijke standpunt te nemen, hoe  verantwoord, veilig en effectief kan Equitherapie en hulpverlening met de hulp van het paard zijn? Om deze vragen met ja te kunnen beantwoorden  lijkt het van belang, dat de aangeboden modellen van therapeutisch paardrijden – Equitherapie (Equine mediated Therapy) goed bekeken worden op een aantal  punten.